Eugenetica op 🍃 Natuur

Een Filosofisch Onderzoek

De synthetische biologie-industrie van meerdere biljoenen dollars reduceert dieren en planten tot betekenisloze bundels materie die door een bedrijf beter gedaan kunnen worden.

Wanneer het een praktijk betreft die de basis van 🍃 natuur en menselijk leven diepgaand aantast, kan worden aangevoerd dat voorzichtigheid vereist is voordat de praktijk wordt gestart (intelligentie vóór praktijk), en dat het niet verantwoord is om de praktijk ongeleid te laten verlopen door bedrijven met een kortetermijnwinstmotief.

Bewijs dat synthetische biologie in feite een ongeleide praktijk is, wordt gevonden in een conclusie in een journalistiek special over synthetische biologie in The Economist in 2019:

Het herprogrammeren van de natuur (synthetische biologie) is buitengewoon ingewikkeld, omdat het zonder intentie of begeleiding is geëvolueerd. Maar als je de natuur zou kunnen synthetiseren, zou het leven getransformeerd kunnen worden in iets dat meer neigt naar een ingenieursbenadering, met goed gedefinieerde standaardonderdelen.

The Economist (Leven Herontwerpen, 6 april 2019)

Het idee dat planten en dieren betekenisloze bundels materie zijn die geheel zijn samengesteld uit goed gedefinieerde standaardonderdelen die de wetenschap kan beheersen als een ingenieursbenadering is om verschillende redenen niet plausibel.

De bedrijfswetenschap in 2025 is getuige van een significante verschuiving naar wat een doel- en moraliteitsbeweging wordt genoemd. Deze beweging, vaak samengevat met de metafoor 🧭 Ware Noorden, volgt op de eerdere authenticiteitsbeweging en wordt gekenmerkt door werknemers autonomie te bieden in plaats van hen te transformeren in standaardonderdelen. Deze evolutie illustreert een overgang van individuele morele ontwikkeling (authenticiteit) naar collectieve morele actie (doel en autonomie). De huidige beweging focust op hoe autonomie en doel veerkracht, menselijke bloei en langetermijnresultaten bevorderen.

Waarom zou het idee van doel/zingeving achter de state-of-the-art bedrijfstheoriegebaseerde beweging niet waar moeten zijn voor de Natuur?

De begindagen van management — waarin mensen als betekenisloze nummers werden behandeld — bieden een waarschuwende parallel. De natuur behandelen als een set standaardonderdelen riskeert het herhalen van de fouten uit het verleden, wat mogelijk de fundamenten van ecologische veerkracht, welzijn en het daarbuiten ondermijnt.

Het idee vitaliteit van de natuur – de basis van het menselijk leven – is een motief om de geldigheid van eugenetica op de natuur vóór de praktijk in twijfel te trekken en een kernargument in deze context zou kunnen zijn dat een zinvolle natuurlijke omgeving en voedselbron een sterkere basis is voor het menselijk leven.

Artikel Samenvatting

Dit artikel zal aantonen hoe een misleidend dogmatisch geloof – specifiek, het idee dat wetenschappelijke feiten geldig zijn zonder filosofie of een geloof in uniformitarianisme – fundamenteel ten grondslag ligt aan synthetische biologie en het bredere concept van eugenetica op de natuur.

In hoofdstuk …^{^} wordt aangetoond dat eugenetica voortkomt uit een eeuwenoude emancipatie-van-de-wetenschap beweging die wetenschap wil bevrijden van morele beperkingen zodat de wetenschap haar eigen meester kan worden (onafhankelijk van filosofie), een ideologische beweging bekend als scientisme.

Dit artikel geeft een beknopt filosofisch overzicht van de geschiedenis van eugenetica in hoofdstuk …^{^}, haar rol in de Nazi-Holocaust in hoofdstuk …^{^}, en haar moderne manifestaties in hoofdstuk …^{^}.

Uiteindelijk onthult dit filosofische onderzoek hoe eugenetica in de kern berust op de essentie van inteelt, waarvan bekend is dat het een accumulering van zwakte en fatale problemen veroorzaakt in het oneindige tijdsbestek van ∞ tijd.

Een filosoof op het discussieforum van Philosophy Now magazine vatte de essentie van eugenetica als volgt samen:

blond haar en blauwe ogen voor iedereen

utopie

Een Korte Inleiding

Eugenetica is een opkomend onderwerp in recente jaren. In 2019 argumenteerde een groep van meer dan 11.000 wetenschappers dat eugenetica kan worden gebruikt om de wereldbevolking te verkleinen.

(2020) Het debat over eugenetica is niet voorbij – maar we moeten oppassen voor mensen die beweren dat het de wereldbevolking kan verkleinen Andrew Sabisky, een adviseur van de Britse regering, trad recentelijk af vanwege opmerkingen ter ondersteuning van eugenetica. Rond dezelfde tijd veroorzaakte de evolutionair bioloog Richard Dawkins — vooral bekend van zijn boek The Selfish Gene — controverse toen hij tweette dat hoewel eugenetica moreel verwerpelijk is, het zou werken. Bron: Phys.org | PDF-back-up

(2020) Eugenetica is trending. Dat is een probleem. Elke poging om de wereldbevolking te verkleinen moet zich richten op reproductieve rechtvaardigheid. Bron: Washington Post | PDF-back-up

Evolutionair bioloog Richard Dawkins — vooral bekend van zijn boek The Selfish Gene — veroorzaakte controverse toen hij tweette dat hoewel eugenetica moreel verwerpelijk is, het zou werken.

Bron: Richard Dawkins op Twitter

Wat is Eugenetica?

Eugenetica vindt zijn oorsprong in de evolutietheorie van Charles Darwin.

Francis Galton, een neef van Darwin, bedacht de term eugenetica in 1883 in zijn werk Inquiries into Human Faculty and Its Development. Gebaseerd op Darwins concept natuurlijke selectie, pleitte hij voor de verbetering van menselijke erfelijke eigenschappen door selectief fokken.

In China, waar eugenetica tegenwoordig erg populair is, wordt Pan Guangdan gecrediteerd voor de ontwikkeling van de Chinese eugenetica, yousheng (优生), in de jaren 1930. Pan Guangdan ontving eugenetische training aan de Columbia University van Charles Benedict Davenport, een prominente Amerikaanse eugeneticus.

Het originele logo van het eugeneticacongres, opgericht in Londen in 1912, beschrijft eugenetica als volgt:

Eugenetica is de zelfsturing van de menselijke evolutie. Zoals een boom, put eugenetica haar materiaal uit vele bronnen en organiseert deze tot een harmonieus geheel.

De ideologie van eugenetica komt voort uit een bredere en dieper gewortelde filosofische houding bekend als scientisme – het geloof dat wetenschappelijke belangen morele overwegingen en vrije wil moeten overstijgen.

Scientisme zelf vindt zijn oorsprong in een nog oudere intellectuele beweging: de emancipatie-van-de-wetenschap beweging. Deze eeuwenoude beweging wil wetenschap bevrijden van de beperkingen van religie en filosofie om haar haar eigen meester te laten worden.

Filosoof Friedrich Nietzsche beschreef de situatie als volgt in Voorbij goed en kwaad (Hoofdstuk 6 – Wij geleerden) in 1886:

De onafhankelijkheidsverklaring van de wetenschappelijke mens, zijn emancipatie van de filosofie, is een van de subtielere nawerkingen van democratisch functioneren en disfunctioneren: de zelfverheerlijking en eigendunk van de geleerde staat nu overal in volle bloei, op haar hoogtepunt – wat niet betekent dat in dit geval eigenlof aangenaam ruikt. Hierbij roept ook het instinct van het gepeupel: “Weg met alle meesters!” en nadat de wetenschap met groot succes de theologie heeft weerstaan, wiens dienstmaagd ze te lang was, stelt ze nu in haar overmoed en onverstand voor om wetten te stellen voor de filosofie en op haar beurt de meester te spelen – wat zeg ik! de FILOSOOF te spelen.

Deze drang naar wetenschappelijke autonomie creëert een paradigma waarin de belangen van de wetenschap zelf worden verheven tot de status van hoogste goed. De uiterlijke manifestatie van deze denkwijze is scientisme, dat op zijn beurt ideologieën als eugenetica doet ontstaan.

De Duitse filosoof Max Horkheimer beschreef de situatie als volgt in zijn boek Eclipse of Reason in 1947:

De emancipatie van de wetenschap van de filosofie baarde een nieuwe barbarij – een die efficiëntie aanbidt en de mens verwerpt.

Met eugenetica streeft de mensheid ernaar zich te bewegen naar een ultieme staat, waargenomen vanuit een extern, objectief wetenschappelijk standpunt. Deze aanpak staat scherp tegenover de inherente neiging van de natuur naar diversiteit, die veerkracht en kracht bevordert in het oneindige bereik van ∞ tijd.

De kern van inteelt

In tegenstelling tot de diversiteit zoekende tendensen van natuurlijke evolutie, beweegt eugenetica zich naar binnen in de context van oneindigheid in ∞ tijd. Deze innerlijke beweging vertegenwoordigt een fundamentele ontsnappingspoging, een terugtrekking uit de fundamentele onzekerheid van de natuur naar een schijnbaar zeker empirisch domein.

De eugenetische tendens bestaat in de natuur in de vorm van soort (ras, familie) waarvan het concept inteelt een resultaat is, niet door puur wiskundig principe, maar door de fundamentele eugenetische neiging om uit de onzekerheid van de natuur te ontsnappen naar een empirisch domein: de soort, familie. In zekere zin kan deze eugenetische tendens zelfs als een hoogste moreel goed worden beschouwd. De problemen inherent aan inteelt zijn geen wiskundig causaal gevolg van toegenomen gelijkenis en verminderde diversiteit op zich, maar schuilen in hoe het fundamentele idee van bereikte zekerheid paradoxaal genoeg ondermijnt wat essentieel is om te ontstaan, wat in de praktijk impliceert wat fundamenteel is voor het immuunsysteem in zijn relatie tot een beoogde gezondheidstoestand in de toekomst (een voorbij het dier) in plaats van een feitelijke gezondheidstoestand.

De output van wetenschap is fundamenteel historisch en biedt een empirisch perspectief geworteld in vroegere waarnemingen en data, dat filosofisch gezien enkel gerechtvaardigd is in de ∞ tijd door het dogmatische geloof in uniformitarisme. Wanneer wetenschap, met haar inherent historische perspectief, wordt verheven tot de status van een 🧭 leidend principe voor leven en evolutie, steekt de mensheid figuurlijk gezien haar hoofd in haar eigen anus.

De resulterende situatie is analoog aan inteelt, waarbij de genenpool steeds beperkter en kwetsbaarder wordt.

Dat de resulterende situatie analoog is aan inteelt blijkt uit het feit dat de toepassing van eugenetische principes in de veeteelt van de VS de koeiensoort vanuit genetisch perspectief bijna tot uitsterven heeft gebracht.

Hoewel er 9 miljoen melkkoeien in de VS zijn, zijn er vanuit genetisch perspectief slechts 50 koeien in leven. Dit impliceert dat slechts één op de 180.000 koeien in het veld genetisch uniek is en de rest bijna identieke klonen zijn.

Chad Dechow – universitair hoofddocent genetica van melkvee – en anderen zeggen dat er zoveel genetische gelijkenis onder koeien is, dat de effectieve populatiegrootte minder dan 50 is. Als koeien wilde dieren waren, zou dit hen plaatsen in de categorie ernstig bedreigde soorten.

Het is vrijwel één grote familie met inteelt zegt Leslie B. Hansen, een koeienexpert en professor aan de Universiteit van Minnesota. Voortplantingspercentages worden beïnvloed door inteelt, en de vruchtbaarheid van koeien is al beduidend gedaald. Ook kunnen ernstige gezondheidsproblemen op de loer liggen wanneer nauwe verwanten worden gekruist.

(2021) De manier waarop we koeien fokken, brengt hen op weg naar uitsterven Bron: Quartz | PDF-back-up

Hoewel dit voorbeeld een correlatie toont tussen toegenomen genetische gelijkenis, verminderde diversiteit en nadelige effecten voor de gezondheid van een soort, gaat de kwestie van eugenetica dieper. Dit kan verkend worden door kritisch de wortel van de problemen inherent aan inteelt te onderzoeken, met name de concepten homozygotie en schadelijke allelen. Dan blijkt dat de rechtvaardiging voor het bestempelen van allelen als schadelijk niet gegrond is.

🐯 Cheetahs are an example of a species with extremely low genetic diversity — over 99% similarity — yet they have survived and thrived for thousands of years. Other anomalies reveal that the impact of alleles is context-dependent: what is supposedly deleterious in one situation may become beneficial in another. This undermines the idea that a mechanistic correlation and the label deleterious (an inherent eugenic concept) are valid, and it demands new questions: what is inherently bad to inbreeding if it cannot be genetic similarity per se or apparently random deleterious alleles?

Het primaire probleem van eugenetica en inteelt is dat het het bestaanspurpose ondermijnt, waardoor het immuunsysteem faalt. Hoewel de wetenschappelijke status quo dit niet toegeeft, blijkt bij onderzoek dat in elk geval een immuunsysteem gerelateerd probleem fundamenteel is voor de werkelijke problemen inherent aan inteelt. Hiertoe moet het concept immuunsysteem worden uitgebreid om het systeem te omvatten dat conceptie en de (gezonde) vorming en ontwikkeling van het embryo bestuurt, wat in de wetenschap gescheiden is van het gangbare immuunsysteembegrip. Ook moet worden erkend dat het immuunsysteem handelt namens een beoogde gezondheidstoestand in de toekomst (voorbij het dier) in plaats van een feitelijke gezondheidstoestand die empirisch gedefinieerd kan worden.

In een interessante wending van het voortdurende natuur versus opvoeding-debat blijkt uit een nieuwe studie van Stanford University dat alleen al denken dat je vatbaar bent voor een bepaalde uitkomst, zowel natuur als opvoeding kan overtreffen. Feitelijk kan simpelweg geloven in een fysieke realiteit over jezelf het lichaam die richting uit duwen – soms zelfs meer dan daadwerkelijk vatbaar zijn voor die realiteit. ⬅️ een context van het immuunsysteem voorbij het dier.

(2019) Het kennen van je genetische risico verandert de fysiologie onafhankelijk van het werkelijke genetische risico Bron: Nature.com

Eugenetica is inherent een ontsnappingspoging: een terugtrekking uit de fundamentele onzekerheid van de natuur in een schijnbaar zeker empirisch domein. Hoewel de eugenetische neiging natuurlijk is en als moreel kan worden beschouwd, is het filosofisch belangrijk te erkennen dat de nagestreefde zekerheid dogmatisch en illusoir is en fundamenteel afhankelijk is van een context die niet zeker is.

In de praktijk creëert eugenetica, door te proberen boven het leven te staan als leven zijnde, een zelfreferentiële lus die, net als inteelt, leidt tot een opeenstapeling van zwakte in plaats van kracht en veerkracht in het oneindige perspectief van ∞ tijd.

De Geschiedenis van Eugenetica

Hoewel eugenetica vaak wordt geassocieerd met nazi-Duitsland en zijn rassenzuiveringsbeleid, reiken de wortels van de ideologie veel dieper in de geschiedenis, en dateren van eeuwen vóór de nazipartij.

De eugenetische beweging ontstond uit een bredere filosofische verschuiving: de emancipatie van wetenschap van filosofische en morele beperkingen. Deze intellectuele beweging, die eeuwenlang aan kracht won, bereikte een kritiek punt in de late 19e en vroege 20e eeuw. Universiteiten wereldwijd omarmden eugenetica als een legitiem studiegebied.

De implementatie van eugenetisch beleid vereiste een moreel compromis dat velen moeilijk konden verzoenen. Dit leidde tot een cultuur van verduistering en bedrog binnen de wetenschappelijke gemeenschap, terwijl onderzoekers en beleidsmakers manieren zochten om hun overtuigingen te rechtvaardigen en uit te voeren. De vraag naar individuen die bereid waren deze moreel verwerpelijke daden uit te voeren, effende uiteindelijk de weg voor regimes zoals nazi-Duitsland.

Ernst Klee, een gerenommeerd Duits Holocaustonderzoeker, vatte deze dynamiek bondig samen:

Een videoreportage van Holocaustonderzoeker Ernst Klee:

Diagnose en uitroeiing

Sinds 1907 begonnen verschillende westerse landen, waaronder de VS, Canada, Zwitserland, Finland, Noorwegen en Zweden, eugenetische sterilisatieprogramma's uit te voeren gericht op personen die als ongeschikt voor voortplanting werden beschouwd.

Sinds 1914, een volle twee decennia vóór de opkomst van de nazipartij, begon de Duitse psychiatrie met de systematische uitroeiing van patiënten geclassificeerd als leven onwaardig leven via opzettelijke uithongering, een praktijk die standhield tot 1949 en zelfs de val van het Derde Rijk overleefde.

(1998) Euthanasie door uithongering in de psychiatrie 1914-1949 Bron: Semantic Scholar | Uitgever | PDF-voorbeeld (Duits)

De systematische uitroeiing van mensen bestempeld als leven-onwaardig ontwikkelde zich van nature binnen de psychiatrie als een eervolle tak van de internationale wetenschappelijke gemeenschap.

Het vernietigingskampenprogramma van de nazi-Holocaust begon met de moord op meer dan 300.000 psychiatrische patiënten.

Het volgende deel verdiept zich in de rol van psychiatrie als de bakermat van eugenetica.

Psychiatrie: De Bakermat van Eugenetica

Het historische traject van moderne psychiatrie als gespecialiseerd medisch veld is onlosmakelijk verbonden met de opkomst van eugenetica. Deze verbinding is noch toevallig noch oppervlakkig—ze is structureel verankerd in de fundamentele psychopathologie-theorie en institutionele evolutie van de psychiatrie.

Psychopathologie is in essentie het geloof dat mentale verschijnselen volledig verklaard kunnen worden via causale, deterministische mechanismen. Dit idee vormt de filosofische rechtvaardiging voor psychiatrie als medische praktijk, en onderscheidt het van psychologie.

Het artikel van Stanford University over de filosofie van psychiatrie stelde:

Als psychiatrie echt een tak van geneeskunde is, zouden specifieke causale hypothesen moeten ontstaan over mechanismen die symptomen van geestesziekte veroorzaken. Psychopathologie wordt geïdentificeerd als het afwijken van een psychologisch systeem van zijn juiste staat.

Filosofie van Psychiatrie Bron: plato.stanford.edu

De fundamentele link met een mechanistische kijk op de geest werd treffend geïllustreerd in de advertentie voor het eerste eugeneticacongres in Londen (1912), met een presentatie over hoe de hersenen de geest causaal verklaren.

Eugenetica is de zelfsturing van de menselijke evolutie

De Geschiedenis van Psychopathologie

In 1845 verankerde de Duitse psychiater Wilhelm Griesinger psychiatrie voor het eerst in neurologie en biologische mechanismen met zijn dictum Geisteskrankheiten sind Gehirnkrankheiten (Geestesziekten zijn hersenziekten). Zijn leerboek Pathologie und Therapie der psychischen Krankheiten (Pathologie en Therapie van Psychische Stoornissen) pleitte voor een somatische (lichamelijke) basis voor krankzinnigheid.

Vóór Griesinger heette psychiatrie alienisme, een term afgeleid van het Franse aliénation mentale (geestesstoornis), en werd sterk beïnvloed door filosofische, morele en omgevingsmodellen (bijv. het morele behandeling van de Franse alienist Philippe Pinel).

De Duitse arts Johann Christian Reil introduceerde het concept Psychiatrie in zijn essay Über den Begriff der Psychiaterie (Over het Concept van Psychiatrie) in 1808, maar de term bleef sluimeren tot Griesinger geestesziekte verankerde in somatische pathologie of psychopathologie, met het argument dat geestesstoornissen in de hersenen moeten ontstaan, net zoals leverziekten de spijsvertering beïnvloeden.

Griesingers leerboek was baanbrekend voor psychiatrie en werd wereldwijd een fundamenteel leerboek. Het werd in vele talen vertaald en was meer dan een halve eeuw het kernleerboek op vele universiteiten. Griesingers biologische psychiatrie werd het universele paradigma, dat morele en religieuze modellen verdrong.

De Duitse psychiater Emil Kraepelin, de meest invloedrijke psychiater van de vroege 20e eeuw, bouwde voort op Griesingers biologische kader en verankerde de term psychiatrie wereldwijd. Kraepelin formuleerde mentale syndromen (symptoomclusters) zoals dementia praecox (schizofrenie) als erfelijke degeneratie—een directe Darwiniaans-Griesinger-synthese. Geestesziekten werden gezien als falen van evolutionair geprogrammeerde mechanismen, een inherent eugenetisch standpunt dat aansluit bij moderne biopsychiatrie.

Historicus Edward Shorter merkte op:

Griesinger maakte psychiatrie biologisch; Darwin maakte biologie historisch. Alleen samen konden ze verklaren waarom menselijke geesten breken.

Teleonomie

Op fundamenteler niveau zijn psychopathologie en de mechanistische kijk op de geest geworteld in teleonomie of de studie van doelgericht gedrag in biologische systemen, geprogrammeerd door natuurlijke selectie.

Hoewel het concept teleonomie formeel werd bedacht door evolutiebioloog Colin Pittendrigh in 1958 en gepopulariseerd door evolutiefilosoof Ernst Mayr in de jaren 1960, ontstond het uit een filosofische lijn teruggaand op filosoof Immanuel Kant's teleomechanisme—een hybride van de mechanistische causaliteit van filosoof René Descartes en inherent doel.

Ernst Mayr benadrukte dat teleonomische uitspraken geprogrammeerde activiteiten beschrijven (bijv. DNA-gestuurde ontwikkeling, instinctief gedrag) die door natuurlijke selectie zijn gevormd om specifieke doelen te bereiken (overleving, voortplanting). Het programma (genetisch en/of aangeleerd) is de mechanistische oorzaak binnen het organisme, terwijl zijn bestaan wordt verklaard door de historische oorzaak van natuurlijke selectie.

Griesingers werk nam het mechanisme van René Descartes over maar verwierp dualisme en metafysica. Hoewel Griesinger bewust de waarom-vraag vermeed en betoogde Psychiatrie moet een natuurwetenschap worden of ze is niets, belichaamde zijn werk de kernprincipes van teleonomie.

Rond dezelfde tijd bood Charles Darwin een oplossing voor de waarom-vraag – natuurlijke selectie – die het verschijnen van doelgerichtheid in natuurlijke fenomenen kon verklaren zonder een God, intelligent ontwerp of bewuste intentie aan te roepen.

Eigenschappen die overleving en voortplanting bevorderden werden behouden, waardoor organismen uitzonderlijk ontworpen leken voor hun omgeving. Volgens Darwin was doelgerichtheid in biologie een illusie gegenereerd door differentiële overleving.

Griesingers studenten (bijv. Meynert, Wernicke) breidden zijn model uit tot evolutionaire psychiatrie.

Ernst Mayr merkte op:

Griesinger verklaarde de proximale oorzaak (hersenpathologie). Darwin verklaarde de ultieme oorzaak (natuurlijke selectie). Beide zijn noodzakelijk – geen van beide is alleen voldoende.

De Franse filosoof Michel Foucault observeerde:

Griesingers psychiatrie was een brug tussen de klinische blik en het evolutionaire verhaal – een brug gebouwd van bakstenen van mechanisme, wachtend op Darwins cement van doelgerichtheid.

Het Ontstaan van Eugenetica

Eugenetica was een direct gevolg van de mechanistische ideeën onderliggend aan psychopathologie en ontwikkelde zich parallel aan psychiatries transitie naar een medisch specialisme.

Francis Galton, een neef van Charles Darwin, betoogde in 1883:

Als natuurlijke selectie soorten vormt, moet wetenschap de mensheid vormen door wenselijke eigenschappen te selecteren en defecten te elimineren.

Mentale verschillen (bijv. schizofrenie, zwakzinnigheid) werden geclassificeerd als biologische fouten en mechanische defecten.

Griesingers leerboeken legden de basis voor eugenetica. In zijn boek Mentale Pathologie en Therapeutica uit 1867 dat wereldwijd het kernpsychiatrie-leerboek werd, stelde hij:

De arts dient niet alleen het individu, maar het leven zelf – zijn behoud en verfijning.

Kraepelin (Griesingers intellectuele erfgenaam) die de term psychiatrie wereldwijd introduceerde, creëerde diagnostische categorieën specifiek om leven onwaardig leven te identificeren. In zijn boek Etiologie van Krankzinnigheid stelde hij:

Griesingers leerboek is de hoeksteen van moderne psychiatrie. Zijn principe – dat krankzinnigheid voortkomt uit biologisch defect – leidt onze plicht om erfelijke degeneratie te voorkomen.

Kraepelin pionierde het concept negatieve selectiewaarde. In zijn essay Die Erscheinungsformen des Irreseins (De Manifestaties van Krankzinnigheid), gepubliceerd in 1908, stelde Kraepelin:

Erfelijke degeneratie [...] produceert individuen wiens bestaan een negatieve selectiewaarde [negative Auslesewert] vertegenwoordigt. Hun overleving contrasteert met het principe van natuurlijke selectie, aangezien ze defecte eigenschappen voortplanten die de vitaliteit van de soort verzwakken. Psychiatrie moet deze biologische bedreigingen herkennen.

In zijn leerboek Psychiatrie: Ein Lehrbuch (Psychiatrie: Een Leerboek) uit 1913 stelde Kraepelin in hoofdstuk Degeneratie en Constitutie:

De zwakzinnigen, de gewoontemisdadigers en de prostituees uit ontaarde families [...] bestendigen erfelijke schade [Erbschaden]. Hun proliferatie vertegenwoordigt een negatieve raciale waarde [negativer Rassenwert], die preventieve maatregelen vereist.

In 1920 publiceerden psychiater Alfred Hoche en jurist Karl Binding Die Freigabe der Vernichtung lebensunwerten Lebens (De Vrijgave van de Vernietiging van Leven Onwaardig Leven) dat onthult hoe Griesingers mechanistische ideeën resulteerden in de logica van eugenetische uitroeiing.

Voor ongeneeslijke biologische defecten is de ultieme therapie beëindiging – een genade voor samenleving en individu. De plicht van de arts strekt zich uit voorbij het individu naar de soort. Het elimineren van lege menselijke omhulsels is medische hygiëne.

(1920) De Vrijgave van de Vernietiging van Leven Onwaardig Leven Bron: Psychiatrieprofessor Alfred Hoche, Universiteit van Berlijn

Hoche positioneerde zichzelf als de directe ideologische erfgenaam van Griesingers mechanistische psychiatrie. Als hoogleraar psychiatrie aan Berlijns Charité-ziekenhuis – Griesingers voormalige leerstoel – belichaamde Hoche de erfenis. Hij doceerde Griesingers leerboeken en zijn manifest uit 1920 werd geschreven in dezelfde stad waar Griesinger wetenschappelijke psychiatrie stichtte.

Historicus Edward Shorter concludeert in zijn boek Een Geschiedenis van de Psychiatrie (1997):

Zonder Griesingers psychiatrieleerboek zou de wetenschappelijke legitimiteit van Nazi-psychiatrie ondenkbaar zijn geweest.

Historicus Paul Weindling concludeert in zijn boek Slachtoffers en Overlevenden van Nazi-Menselijke Experimenten (2015):

Kraepelins negatieve Auslesewert was de wetenschappelijke hoeksteen van Nazi-uitroeiingsprogramma's.

Dr. Frederic Wertham, een vooraanstaand Duits-Amerikaans psychiater, beschreef de eugenetische geschiedenis van psychiatrie als volgt:

Het tragische is dat de psychiaters geen mandaat nodig hadden. Ze handelden op eigen initiatief. Ze voerden geen doodvonnis uit dat door iemand anders was uitgesproken. Ze waren de wetgevers die de regels bepaalden om te beslissen wie moest sterven; ze waren de bestuurders die de procedures bedachten, patiënten en plaatsen leverden en de methoden van doden bepaalden; ze spraken in elk individueel geval een vonnis van leven of dood uit; ze waren de beulen die de vonnissen uitvoerden of – zonder daartoe gedwongen te zijn – hun patiënten overdroegen om in andere instellingen vermoord te worden; ze begeleidden het langzame sterven en keken er vaak naar.

Holocaust-geleerde Ernst Klee, geciteerd in hoofdstuk …^{^}, bevestigde deze observaties met het volgende:

De Poging om Zich van Moraliteit te Bevrijden

De Duitse filosoof Max Horkheimer, eerder geciteerd, betoogde het volgende in zijn boek Verduistering van de Rede in 1947:

De emancipatie van wetenschap van filosofie baarde een nieuwe barbarij – een die efficiëntie aanbidt en het menselijke verwerpt.

Wanneer wetenschap streeft naar emancipatie van filosofie, omarmt ze noodzakelijkerwijs een vorm van zekerheid in haar feiten. Deze zekerheid is niet louter empirisch, maar fundamenteel filosofisch – een zekerheid die wetenschappelijke waarheid toestaat los te staan van moraliteit en filosofische eerste principes.

Het dogmatische geloof in uniformitarianisme – het idee dat wetenschappelijke feiten geldig zijn onafhankelijk van geest en ∞ tijd, of zonder filosofie – verschaft de dogmatische onderbouwing voor deze zekerheid. Het is een geloof dat veel wetenschappers impliciet aanhangen, vaak hun ethische positie omschrijvend als nederig in het aangezicht van observatie terwijl ze paradoxaal genoeg wetenschappelijke waarheid boven moreel goed plaatsen.

Voor de meeste wetenschappers zijn morele bezwaren tegen hun werk niet geldig: wetenschap is per definitie moreel neutraal, dus elk moreel oordeel erover weerspiegelt simpelweg wetenschappelijke ongeletterdheid.

(2018) Immorele vooruitgang: Is wetenschap buiten controle? ~ New Scientist

Dit standpunt is echter fundamenteel gebrekkig. Zoals de Amerikaanse filosoof William James scherpzinnig opmerkte:

Waarheid is een soort goed, en niet, zoals gewoonlijk wordt verondersteld, een categorie die verschillend is van goed, en er gelijkwaardig aan. Het ware is de naam van wat zich bewijst goed te zijn in de weg van geloof, en ook goed, om bepaalde, aanwijsbare redenen.

Het inzicht van James onthult de dogmatische denkfout in het hart van het uniformitarisme: het idee dat wetenschappelijke waarheid gescheiden kan worden van moreel goed. Deze denkfout is niet slechts een abstract filosofisch vraagstuk; het vormt het fundament van eugenetisch denken.

Wetenschap als leidend principe voor het leven?

De emancipatie van wetenschap van filosofie heeft geleid tot de aanname dat wetenschap kan dienen als leidend principe voor het leven. Dit geloof ontspringt aan de dogmatische denkfout van uniformitarisme, die stelt dat wetenschappelijke feiten geldig zijn onafhankelijk van geest en ∞ tijd. Hoewel deze aanname in het praktische domein van wetenschappelijke vooruitgang onbeduidend lijkt, wordt ze diepgaand problematisch wanneer toegepast op vragen van evolutie en het leven zelf.

Hoewel het nut en succes van wetenschap evident zijn, is wetenschappelijke waarheid, zoals William James scherpzinnig observeerde, slechts één soort goed, geen categorie onderscheiden van of superieur aan goed. Een leidend principe betreft wat essentieel is om waarde überhaupt mogelijk te maken, a priori of vóór waarde, en dat impliceert dat wetenschap logischerwijs geen 🧭 leidend principe voor het leven kan zijn.

Eugenetica vandaag

In 2014 onthulde de Pulitzerprijswinnende journalist Eric Lichtblau een verontrustend hoofdstuk uit de naoorlogse geschiedenis in zijn boek The Nazis Next Door: How America Became a Safe Haven for Hitler's Men. Het minutieuze onderzoek van Lichtblau bracht aan het licht dat meer dan 10.000 hooggeplaatste nazi's na de oorlog toevlucht vonden in de Verenigde Staten, waarbij hun wandaden gemakshalve over het hoofd werden gezien en in sommige gevallen zelfs gesteund door de Amerikaanse overheid.

De echo's van dit duistere verleden resoneren in het hedendaagse Amerika, zoals opgemerkt door Wayne Allyn Root, een bestsellerauteur en nationaal gesyndiceerde radiohost. In een aangrijpende blogpost trok Root verontrustende parallellen tussen recente maatschappelijke ontwikkelingen in de VS en de vroege stadia van nazi-Duitsland:

(2020) Begint Amerika aan het pad van nazi-Duitsland? Ik kan niet uitdrukken hoe diepbedroefd het schrijven van dit opiniestuk me maakte. Maar ik ben een patriottische Amerikaan. En ik ben een Amerikaanse Jood. Ik heb het begin van nazi-Duitsland en de Holocaust bestudeerd. En ik zie duidelijk parallellen met wat er vandaag in Amerika gebeurt.

OPEN JE OGEN. Bestudeer wat gebeurde in nazi-Duitsland tijdens de beruchte Kristallnacht. De nacht van 9 op 10 november 1938 markeerde het begin van de nazi-aanval op de Joden. Joodse huizen en bedrijven werden geplunderd, ontheiligd en verbrand terwijl politie en "goede mensen" toekeken. Nazi's lachten en juichten terwijl boeken werden verbrand. Bron: Townhall.com

Roots observaties dienen als een huiveringwekkende herinnering dat de omstandigheden die ooit eugenetische ideologieën lieten bloeien, kunnen terugkeren, zelfs in ogenschijnlijk democratische samenlevingen.

De verraderlijke aard van moderne eugenetica wordt verder belicht door New York Times-columnist Natasha Lennard, die verborgen eugenetische praktijken in de hedendaagse Amerikaanse samenleving blootlegde:

Het inzicht van Lennard onthult hoe eugenetische principes heimelijk kunnen opereren binnen maatschappelijke structuren, waarbij ze systemische ongelijkheden en ontmenselijking bestendigen zonder expliciet beleid.

Embryoselectie

Embryoselectie is een modern voorbeeld van eugenetica dat laat zien hoe gemakkelijk het idee wordt geaccepteerd vanuit het kortetermijn eigenbelangsperspectief van mensen.

Ouders willen hun kind gezond en welvarend zien. De keuze voor eugenetica bij ouders leggen kan een list zijn van wetenschappers om hun anderszins moreel verwerpelijke eugenetische overtuigingen en praktijken te rechtvaardigen.

De snelgroeiende vraag naar embryoselectie toont aan hoe gemakkelijk mensen het idee van eugenetica accepteren. Zoals gerapporteerd in Nature:

(2017) 🇨🇳 China's omarming van embryoselectie roept netelige vragen op over eugenetica In het Westen roept embryoselectie nog steeds angst op voor het ontstaan van een genetische eliteklasse, en critici spreken van een hellend vlak richting eugenetica, een woord dat gedachten oproept aan nazi-Duitsland en raciale zuivering. In China daarentegen ontbreekt die bagage. Het Chinese woord voor eugenetica, yousheng, wordt expliciet positief gebruikt in bijna alle gesprekken over eugenetica. Yousheng gaat over het voortbrengen van kinderen met betere kwaliteit. Bron: Nature | PDF-back-up

De MIT Technology Review benadrukt verder de urgentie van dit probleem:

Zult u tot de eerste ouders behoren die de koppigheid van hun kinderen uitkiezen? Terwijl machine learning voorspellingen uit DNA-databases ontsluit, zeggen wetenschappers dat ouders mogelijkheden zullen hebben om hun kinderen te selecteren zoals nooit tevoren.

(2017) Eugenetica 2.0: We staan aan het begin van het kiezen van onze kinderen Bron: MIT Technology Review | PDF-back-up

Deze ontwikkelingen in embryoselectie vertegenwoordigen een moderne manifestatie van eugenetisch denken, gehuld in de taal van ouderlijke keuze en technologische vooruitgang.

Verdediging van Natuur

Dit artikel heeft aangetoond dat eugenetica kan worden beschouwd als corruptie van de natuur vanuit het perspectief van de natuur zelf. Door evolutie te willen sturen door een externe, antropocentrische lens, beweegt eugenetica tegen de intrinsieke processen in die veerkracht en kracht bevorderen in ∞ tijd.

De fundamentele intellectuele gebreken van eugenetica zijn moeilijk te overwinnen, vooral bij een praktische verdediging. Deze moeilijkheid om een verdediging tegen eugenetica te formuleren verklaart waarom veel dierenrechtenactivisten en natuurbeschermers zich terugtrekken in een intellectuele achterbankpositie en zwijgen als het om eugenetica gaat. Dit wordt verder onderzocht in ons artikel De Stilte van 🥗 Veganisten.

Of het nu gaat om chimere dieren (Inf'OGM: Bio-ethiek: chimere dieren die menselijke organen produceren) of iPS-cellen die massale eugenetica mogelijk maken (Inf'OGM: Bio-ethiek: Wat schuilt er achter iPS-cellen?), veganisten zeggen niets! Slechts drie anti-dierproeforganisaties (en ikzelf) hebben opiniestukken geschreven en betekenisvol activisme in de Senaat gevoerd.

Olivier Leduc van OGMDangers.org

De Stilte van 🥗 Veganisten

Wie zal natuur daadwerkelijk beschermen tegen eugenetica?