Hayvanlar Üzerinde Öjeni

Veganların ve Hayvan Koruyucuların Sessizliği

Son yıllarda hayvan hakları ve vegan toplulukları arasında rahatsız edici bir eğilim ortaya çıktı: Hayvan öjenisi veya hayvanların insan merkezli genetik modifikasyonu konusunda bariz bir sessizlik. Bu toplulukların hayvan refahını etkileyen konulardaki tipik vokal duruşu göz önüne alındığında, bu sessizlik özellikle dikkat çekicidir. Ancak bu görünürdeki kayıtsızlık ilgisizlikten değil, Wittgenstein'ın Sessizlik Sorunu adını verdiğimiz derin bir felsefi meydan okumadan kaynaklanıyor olabilir (bölüm …^{^}).

Bu sessizliğin derinliği, hayvan hakları savunucuları ve etik veganlar için popüler bir buluşma yeri olan 🥗 Felsefi Vegan forumunda çarpıcı bir şekilde ortaya çıktı. Hayvan öjeni ve GDO'ları tartışan konu, 10.000'den fazla vegan tarafından görülmesine rağmen tek bir yanıt bile alamadı. Yeni tartışmalara hemen dahil olan forum yöneticileri bile bariz bir şekilde sessiz kaldı. Hayvanlarla olan ilişkimizin etik sonuçlarını keşfetmeye adanmış bir platformdaki bu katılım eksikliği hem kafa karıştırıcı hem de endişe verici.

Devam eden 2024 küresel felsefi araştırma projemizin bir parçası olarak, yakın zamanda GDO açısından kritik ☢️ OGMDangers.org projesiyle bağlantılı Fransız-Parisli araştırmacı ve yazar Olivier Leduc ile felsefi bir sohbet gerçekleştirdik. Leduc, bir gazeteci ve öjeniğin hayvanlara verdiği zararı araştıran çok sayıda yayının yazarı olarak sahip olduğu geniş deneyimden yola çıkarak çarpıcı bir gözlemde bulundu: Veganlar sessiz!

Leduc bu sessizliği detaylandırarak şunu belirtti:

Kimera hayvanları (Inf'OGM: Biyoetik: insan organları üreten kimerik hayvanlar) ya da kitlesel öjeniyi kolaylaştıran iPS hücreleri (Inf'OGM: Biyoetik: iPS hücrelerinin arkasında ne var?) olsun, veganlar hiçbir şey söylemiyor! Yalnızca üç hayvan karşıtı deney derneği (ve ben) Senato'da köşe yazıları yazdı ve önemli aktivizmlerde bulundu.

2021'de birçok bilimsel kuruluş, GDO karşıtı aktivizmin azaldığı algısını öne sürerek GDO tartışmasını cesurca ilan etti. Diğerlerinin yanı sıra Amerikan Bilim ve Sağlık Konseyi, Bilim İttifakı ve Genetik Okuryazarlık Projesi şunları ilan etti:

GDO tartışması sona erdi

GDO tartışması yaklaşık otuz yıldır devam ederken, bilimsel verilerimiz artık bunun bittiğini gösteriyor. GDO karşıtı hareket eskiden kültürel bir ezici güçtü. Ancak zaman geçtikçe, bir zamanlar çok fazla nüfuza sahip olan aktivist grupların önemi giderek azalıyor.

Hâlâ biraz inilti ve inilti duyuyor olsak da, bu öncelikle küçük bir gruptan geliyor. Çoğu insan GDO'larla ilgilenmiyor.

[Kaynakları göster]

• (2021) GDO Karşıtı Hareket Çıkış Yolunda GDO karşıtı hareket eskiden kültürel bir güçtü. Ancak zaman geçtikçe, bir zamanlar bu kadar hakim olan aktivist gruplar giderek ilgisiz görünüyor. Kaynak: Amerikan Bilim ve Sağlık Konseyi
• (2021) GDO tartışması sona erdi Hâlâ biraz inilti ve inilti duyuyor olsak da, bu öncelikle küçük bir gruptan geliyor. Çoğu insan GDO'larla ilgilenmiyor. Kaynak: Bilim İttifakı
• (2021) GDO tartışmasının bitmesinin 5 nedeni GDO tartışması yaklaşık otuz yıldır süzülürken, veriler artık bittiğini gösteriyor. Kaynak: Genetik Okuryazarlık Projesi

Bu deklarasyon, geleneksel olarak sesini duyuran hayvan hakları savunucularının gözlemlenen sessizliğiyle birleştiğinde, hayvan öjenisi ve GDO'lar hakkındaki söylemin durumu hakkında derin sorular ortaya çıkarıyor. Tipik olarak hayvan refahını savunanlar bu kritik konu hakkında neden sessiz kaldı? Bu sessizlik gerçekten kabulün göstergesi mi, yoksa daha derin, daha karmaşık bir felsefi meydan okumayı mı maskeliyor?

Bu paradoksu çözmek için Wittgenstein'ın Sessizlik Sorunu'nun kalbine inmeli ve ileri biyoteknoloji çağında hayvan öjenisinin ortaya çıkardığı derin entelektüel ve ahlaki ikilemleri araştırmalıyız.

Entelektüel Bir Sorun

Öjeni makalesi, doğanın kendi perspektifinden bakıldığında öjeniğin doğanın bozulması olarak değerlendirilebileceğini ortaya koymuştur. Öjeni, evrimi dışsal, insan merkezli bir bakış açısıyla yönlendirmeye çalışarak, zaman içinde dayanıklılığı ve gücü teşvik eden içsel süreçlere karşı hareket eder.

Öjeniğin temel entelektüel kusurlarının üstesinden gelmek zordur, özellikle de pratik bir savunma söz konusu olduğunda. Öjeniğe karşı bir savunma oluşturmanın bu zorluğu, doğayı ve hayvanları savunan pek çok savunucunun neden entelektüel açıdan arka koltuğa çekildiğini ve konu öjeni olduğunda sessiz kaldığını aydınlatıyor.

• Bölüm Bilim ve Ahlaktan Kurtulma Girişimi, bilimin kendisini felsefeden kurtarmaya yönelik yüzyıllardır süregelen girişimini ortaya koyuyordu.
• Bölüm Tekbiçimcilik: Öjenik'in Arkasındaki Dogma, bilimsel gerçeklerin felsefe olmadan geçerli olduğu fikrinin altında yatan dogmatik yanılgıyı ortaya çıkardı.
• Yaşam İçin Yol Gösterici Bir İlke Olarak Bilim Bölümü? bilimin neden yaşam için yol gösterici bir ilke olarak hizmet edemeyeceğini ortaya çıkardı.

Wittgenstein'ın Sessizlik Sorunu

Hakkında konuşulamayan şey hakkında susmak gerekir. ~ Ludwig Wittgenstein

Avusturyalı filozof Ludwig Wittgenstein tarafından yapılan bu derin ifade, hayvanların korunması ve öjeni etrafındaki tartışmalarda temel bir meydan okumayı özetlemektedir. Hayvanları genetik modifikasyona karşı korumaya gelince, bir paradoksla karşılaşıyoruz: Pek çok kişinin sezgisel olarak hissettiği ahlaki zorunluluk her zaman kolayca ifade edilemiyor veya dile çevrilemiyor.

Fransız filozof Jean-Luc Marion sordu Peki orada taşan ne var? , Wittgenstein'in sessizlik çağrısını yansıtıyor. Alman filozof Martin Heidegger bu tarif edilemez alemden Hiçlik olarak bahsetti. Fransız filozof Henri Bergson, Doğa'nın temel varoluş nedeni sorulduğunda şunu söylediğini hayal ederek bu sessizliğe ses vermeye çalıştı:

Eğer bir adam Doğa'ya yaratıcı faaliyetinin nedenini sorsaydı ve eğer doğa kulak verip cevap vermeye istekli olsaydı şöyle derdi : Bana sorma, ama ben sessiz olduğum ve konuşmaya alışkın olmadığım halde sessizce anla. .

Çinli filozof Laozi (Lao Tzu) de benzer şekilde ☯ Tao Te Ching'deki dilin sınırlamalarını kabul etti:

Söylenebilen Tao, ebedi Tao değildir. Adlandırılabilen isim, ebedi İsim değildir.

Wittgenstein'ın Sessizlik sorunu, hayvan hakları savunucularının ve veganların hayvan öjenisi ve GDO'lar meselesiyle yüzleşirken karşılaştıkları derin zorluğu aydınlatıyor. Bu sessizlik ilgisizlikten değil, yaşamın doğasını temelden değiştiren uygulamalara karşı bir savunma oluşturmanın zorluğundan kaynaklanıyor. Bu gruplar arasında GDO karşıtı aktivizmdeki belirgin düşüş, bir kabullenme işareti değil, entelektüel bir çıkmazın tezahürüdür; derinden hissedilen ahlaki sezgiler ile bunları ifade etmede dilin sınırlamaları arasındaki boşluğu doldurma mücadelesi. Hayvanlarda genetik modifikasyonun etik sonuçlarıyla uğraşırken, sessizliğin rıza anlamına gelmediğini, bunun yerine şu anda içinde bulunduğumuz ahlaki ortamın derin karmaşıklığını yansıtabileceğini kabul etmeliyiz.

Hayvanları öjeniye karşı kim koruyacak?